معمولی بودن اصلا هم بد نیست؛
جز وقتی که یک عمر مزه دوست داشته شدن را نچشیده باشی،
جز وقتی که روز تولدت یک روز باشد مثلِ همه روزها،
جز وقتی که آرامشِ کسی تو آغوشِ تو خلاصه نشده باشد...
جز وقتهایی که میفهمی نخندیدن هایت بغض تو گلویِ کسی نمی آورد،
جز وقتهایی که صورتت از اشک خیس شده و خبری از دستی برای پاک کردن اشکهایت نیست
و بی حوصلگی هایت هیچ خریدار ندارد...
معمولی بودن آنقدرها هم بد نیست؛
ولی معمولی بودن برایِ کسی که خاص ترین آدمِ زندگی توست
بد نیست،غم انگیز است...
| فاطمه جوادی |